Viel Little Boy op Hiroshima dood en vernietiging zaaiend. Duizenden mensen kwamen om, de stad werd tot puin herleid. Laten we hopen dat de stemmen van de mensen die Hiroshima en Nagasaki overleefd hebben, luid genoeg klinken om de huidige machthebbers het gebruik van atoombommen voor altijd af te zweren. Helaas ziet het er niet naar uit dat dit snel zal gebeuren.
De grap
Gisteren op de trein heb ik de laatste bladzijden van de roman “De grap” van Milan Kundera uitgelezen. Na het overbekende “De ondraaglijke lichtheid van het bestaan” mijn tweede roman van Kundera. En eerlijk gezegd vond ik “De grap” zo mogelijk nog beter dan “De ondraaglijke lichtheid van het bestaan”. Het verhaal speelt zich af in de periode na de tweede wereldoorlog, in volle opkomst van het communisme, en draait hoofdzakelijk rond de onrechtvaardige verbanning van een lid uit de partij en uit het normale maatschappelijke leven.
Wat mij vooral aansprak in dit boek is de manier waarop Kundera zijn verhaal vanuit verschillende personages vertelt. Je wordt meegezogen in de gedachtengang van de personages en hun ideeën lijken je heel aannemelijk, maar als je wat meer afstand neemt, zijn ze dat beslist niet. Hoewel de personages soms opvattingen en gedragingen vertoonden die tegen mijn diepste overtuiging ingingen, voelde ik toch een diep begrip voor hun beweegredenen.
Wat mij nog het meeste trof, is het feit dat mensen mekaar nooit echt kennen. Je hebt een bepaald denkbeeld en dat projecteer je op anderen. En soms blijf je plakken in een situatie die voor anderen al lang tot het verleden behoort, maar die jij (zoals het hoofdpersonage) niet kan loslaten. En dat elke mens eigenlijk eenzaam en onbegrepen in het leven staat.
Aan de andere kant vond ik het heel interessant nog eens een boek waarin het communisme een belangrijke rol speelt, te lezen. Ik kan me de situatie waarin de mensen onder het communisme leefden moeilijk voorstellen en dat terwijl dit alles toch nog maar een dikke vijftien jaar achter ons ligt. Het totale gebrek aan privacy, de onderwerping van lichaam en geest aan de partij, het blinde vertrouwen in een ideologie, het werd allemaal zeer treffend verwoord.
Een aanrader.
Nachtmerrie
Mm, Russen slagen er wel in hun Sojuz zonder al te veel problemen de ruimte in te krijgen, maar met hun duikboten wil het precies niet al te best lukken. Er zit opnieuw een Russische duikboot in de problemen. Dit lijkt me dus echt wel het ultieme nachtmerriescenario. Vastzitten in zo’n beperkte ruimte met al dat water boven je. Wetende dat elke minuut de beschikbare zuurstof afneemt. Brrr. Horrible.
Hopelijk wacht deze mannen niet hetzelfde lot als de bemanning van de Koersk. Keeping my fingers crossed.
Blog fever
Elke seconde ziet er een nieuwe blog het levenslicht. Bij deze wil ik de gelukkige ouders van de vierendertig blogs die ontstaan zijn terwijl ik dit typ van harte proficiat wensen. 😉
Coole muis
Een design van Apple, natuurlijk. 😉
Troubles in space
Op dit moment zouden Soichi Noguchi en Steve Robinson moeten begonnen zijn aan hun ruimtewandeling om de opgelopen schade aan het hitteschild te herstellen.
Helaas is de isolerende bedekking onder het cockpitvenster van gezagvoerder Eileen Collins ook beschadigd geraakt tijdens de lancering. Het is mogelijk dat deze beschadiging tijdens een bijkomende ruimtewandeling hersteld zal moeten worden.
Je vraagt je toch af hoe die Russen er telkens weer in slagen hun Sojuz-capsule, een vliegend stukje ruimtevaartgeschiedenis, zonder problemen de lucht in te krijgen. 😉
Update (5/08/2005): Nasa heeft gezegd dat het niet nodig is een bijkomende ruimtewandeling te maken om de schade onder het cockpitvenster te repareren.
Kindermoord
En dan staat er weer zo’n bericht in de krant waarvan mijn hart koud wordt. Dat een mens een ander mens het leven ontneemt, vind ik al moeilijk te begrijpen, maar een moeder die haar eigen kinderen doodt… Het wil er bij mij gewoon niet in.
En dan te bedenken dat andere vrouwen zoveel moeite moeten doen om hun kinderwens te realiseren.
Digitale kloof vs digitale televisie
Het ziet ernaar uit dat digitale televisie toch niet het wondermiddel zal zijn om de digitale kloof te overbruggen.
Oorspronkelijke bericht in de Morgen .
Yet another barbecue
Hehehe, de variaties op “yet another blog” zijn schier eindeloos. 😉
Zoals jullie ongetwijfeld al vermoeden zijn we gisteren gaan barbecuen bij vrienden. En ‘t was plezant. Voila, meer heb ik daarover niet te zeggen.
Of toch, een kleine bekentenis. Ik vind de geur van mannen die aan de barbecue gestaan hebben best wel opwindend! 😉