Met de examens in aantocht is het belangrijk mijn gedachten rozig te houden, daarom heb ik mij de voorbije weken de volgende spullen aangeschaft:
– één knalroze douchegordijn (hot pink, jawel)
– één knalroze hoeslaken (ook hot pink, past perfect bij het douchegordijn)

Met dank aan de Hema, die een geweldig assortiment aan huis- tuin en keukenspulletjes in de gekste kleuren hebben.

Nu nog mijn vriend proberen te overtuigen dat knalroze hemdjes hem echt wel geweldig staan en mijn humeur kan niet meer stuk.

Omdat ik dit wel een leuk ideetje vind:

Dit is fragment nummer 73 van het boek “Wembley” van Richard Osinga.

Ik wil Cantona vragen hoe het kan dat als er nooit iets gebeurt in een seconde, er toch iets gebeurt in een uur. ‘Waarom werk je hier, als je een filosoof bent?’ vraag ik.
‘Er is geen werk voor filosofen.’
‘Wat voor werk doen filosofen dan?’
‘Pekelen en roken,’ zegt Cantona. ‘Filosofie is nadenken over hoe de wereld in elkaar zit, waarom de een de baas is en de ander pekelt en rookt. Waarom de baas al het geld krijgt, en de pekelaar net genoeg om van te leven. Waarom de een voor Ajax speelt en de ander op een stoffig veldje in een klein dorp waar nooit iemand zal komen kijken.’
‘Is dat filosofie?’
Hij knikt.
Ik heb de antwoorden op zijn vragen niet klaar, maar het klinkt niet heel ingewikkeld. Waarom speelt de een voor Ajax? Omdat hij een goede voetballer is. Waarom speelt de ander er niet? Omdat niemand is komen kijken, niemand weet dat hij goed is, hij kan de beste voetballer van de hele wereld zijn en niemand die het weet. Waarom komt er niemand kijken? Omdat de weg naar het dorp lang is en de taxi veel geld kost.
‘Filosofie is vragen waarom Europeanen al het geld van de wereld hebben en toch maar een keer warm eten op een dag,’ zegt Cantona terwijl hij het laatste stuk van zijn plakkerige brood in zijn mond stopt.

Naar het begin – Doe mee – Lees verder >>

Alhoewel, toch maar niet alles geloven wat we zien. Of hoe de media steeds vaker als instrument voor manipulatie wordt ingeschakeld.

Ha, gisteren heb ik revance genomen voor mijn smadelijke nederlaag van vorige week.

,,Seksuele gelijkheid is een feit”

De seksuele gelijkheid tussen mannen en vrouwen is, zo’n veertig jaar na het losbarsten van de seksuele revolutie, een feit. Dat meldt de Sunday Times op basis van een omvangrijk Amerikaans onderzoek naar de manier waarop vrouwen de jongste 50 jaar met seks omgaan.

‘k Zal het er straks in bed eens over hebben met mijn vriend. ]:-)

Mijn vriendje gaat zo om de maand of twee een avondje RPG‘en. Voor de mensen die niet weten wat RPG wil zeggen, da’s een spelletje waarin de deelnemers doen alsof ze elfen, trollen, tovenaars of andere denkbeeldige wezens zijn en waarin ze gezamelijk al even denkbeeldige draken en vampiers en weet ik wat nog meer dood doen. Dit alles door middel van pen, papier, wat dobbelstenen en een levendige verbeelding.

Als mijn vriendje thuiskomt van een avondje RPG’en met zijn buddies (het RPG-wereldje is overwegend mannelijk) dan verloopt onze conversatie ongeveer als volgt:

Ik: “Hoe was het met je RPG-maatjes? Alles ok?”
Hij: “Ja, zeker?”
Ik: “En waarover hebben jullie zoal gepraat?”
Hij: “Ha, over het spel, he.”
Ik: “Over niks anders? Hoe is het met hun werk, hun liefdeleven?”
Hij: “Dat weet ik niet, hoor.”
Ik: “Maar allez, praten jullie dan niet over de dingen des levens?”
Hij: “Nope, alleen over het spel.”
Ik: “Zucht.”

En dit is nog maar eens een treffende illustratie van het verschil tussen mannen en vrouwen. 😉

En zo verbeterden de monsters het wereldrecord karaoke.

Staat de mens machteloos. Al meer dan 2000 doden geteld.

Gisteren een dagje vrijaf, een ideale gelegenheid om nog eens op babybezoek te gaan. I was ondertussen al drie weken oud, dus als we nog fotootjes wilden van de kleine schattige babyfase, moesten we snel zijn.

We hadden afgesproken om in de namiddag te komen, dan konden we nog wat spelen met S, de grote broer van I (al twee jaar en drie maanden, de tijd vliegt). Onze gastheer en gastvrouw hadden voor spaghetti gezorgd en blijkbaar viel mijn aanwezigheid in goede aarde bij S, want hij wilde per sé dat ik hem zijn spaghetti te eten gaf. Ik voelde mij natuurlijk vereerd door zoveel vertrouwen. En jawadde, S heeft maar liefst drie bordjes spaghetti gegeten. Da’s heel wat voor een moeilijke eter.

Daarna hebben we de mama nog even uit de nood geholpen met een klein lekkageprobleempje. Ik kan jullie verzekeren, een borstpomp ineensteken is echt geen sinecure…

Het was een interessante namiddag/avond. 😉

‘t Is hier verschrikkelijk rustig op het werk. De meeste collega’s maken en de brug en omdat de secretaresse ook één van die collega’s is, ben ik als zielige niet-brugmaker vandaag verantwoordelijk voor de telefoon. Niet dat dat een zware opgave is, want er hebben al welgeteld drie personen gebeld, waarvan er dan nog eentje verkeerd verbonden was. Ach ja, ik klaag niet. 😉