Je kan het zelf zo gek niet bedenken. Of hoe de waarheid de fictie soms ruimschoots overtreft. Op naar de verfilming!

Liefste dagboek,

Het was een plezante dag vandaag. Niet al te veel werk op mijn bureautje, een beetje wijn gedronken om op gepaste wijze afscheid te nemen van onze koffiedame (allez, eigenlijk blijft zij en laten wij haar collectief in de steek omdat we binnenkort verhuizen naar een ander gebouw), nog wat geschertst met de collega’s en voordat ik het goed en wel besefte was het tijd om huiswaarts te keren.

Een iets vroegere trein naar huis genomen, want ik moest nog langs Color Image om wat kleurenposters te laten drukken voor een workshop die mijn studentenvereniging organiseert. Onderweg van Leuven station naar Heverlee, kwam ik op tien minuten tijd twee bekenden tegen. Rap rap wat gebabbeld, gelukkig moesten ze beiden hun trein halen, want ik begon al te vrezen dat ik Color Image niet meer zou halen.

Gelukkig was mijn vriendje ondertussen in Leuven aangekomen en kwam hij mij, zoals het een galante ridder betaamt, met de wagen oppikken (verdorie, soms zijn gsm’s toch handig). Bleek dat de klanten die vlak voor ons waren in de Color Image, posters kwamen ophalen voor de revue van VTK. Een revue waarvan de eerste voorstelling nu maandag plaatsvindt. Beetje laat om nu nog posters te hangen, he jongens? Tja, ze waren helemaal vergeten de posters op te halen, maar we moesten zeker naar de revue komen! Die jeugd van tegenwoordig toch. 😉

Jammer dat ik er nu pas achter gekomen ben dat het de komende week revue is, want ik ben beslist niet vies van een beetje nostalgie en de revue stond altijd garant voor enkele uurtjes leute en vertier.

De meneer van Color Image was blijkbaar ook in een goeie bui. Tussendoor hielp hij nog even twee wanhopige mensen van de jeugdbeweging uit de nood en mij gaf hij een mooie korting op de affiches. Zeker een liefhebber van Open Source. 😉

PS: Neen, dit stukje werd niet gesponsord door Color Image. Ik ben gewoon een tevreden klant.

En nu ga ik er echt over zwijgen. Beloofd.

Zijn als glas. Eens gebroken, is er geen lijmen meer aan.

Omdat mijn vriend en ik aan een spaaractie “koop eens wat meubels voor een nieuw appartement” bezig zijn, hielden we voor het eerst sinds jaren geen groot feest op ons beider verjaardagen. Dit feestgebrek hebben we dinsdagavond dubbel en dik goed gemaakt met een uitgebreid romantisch dineetje in een nagelnieuw restaurant in de Muntstraat.

Restaurant Trente, nog geen tweeëneenhalve week open en ja, de bediening maakte soms nog wat beginnersfoutjes, maar het eten zelf was werkelijk subliem. Er wordt ‘s avonds één menu aangeboden en je kan zelf kiezen hoeveel gangen je daarvan wil consumeren. Omdat we voor de verandering eens alle tijd van de wereld hadden, gingen we voor uitgebreid tafelen met vijf gangen. Bij elke gang werd aangepaste wijn geschonken à volonté.

In één woord decadent: zowel voor de smaakpapillen als voor de portemonnée.

Ik maak er geen gewoonte van links naar filmpjes te posten, maar dit exemplaar kon ik jullie toch echt niet onthouden.

Zie ook en ook.

De meting van vandaag leverde 29 munten in het totaal op.

België: 7 x 1c, 6 x 2c, 5 x 5c, 3 x 10 c, 2x 20c
Duitsland: 1 x 1 euro, 1 x 2 euro
Italië: 1 x 1c
Oostenrijk: 1 x 2c
Portugal: 1 x 2c
Spanje: 1 x 5c

Nieuwe gemiddeldes (op 472 munten in totaal):

België: 78,8% (79,2%)
Nederland: 7,4% (7,3%)
Frankrijk: 5,3% (5,7%)
Duitsland: 4,2% (3,5%)
Spanje: 1,7% (1,6%)
Italië: 1,5% (1,4%)
Portugal: 0,6% (0,3%)
Luxemburg: 0,6% (0,8%)
Oostenrijk: 0,4% (0%)
Griekenland: 0,2% (0,3%)

Tussen haakjes staat het gemiddelde van september 2005.

Nog een treinrit van een goeie twintig minuten en dan ga ik mijn vriendje eens geweldig hard in de watten leggen! Jay!

Gisterenavond voor de verandering nog eens op babybezoek geweest. Jammer genoeg was de batterij van mijn fototoestel platter dan plat, dus heb ik voor de allereerste keer geen foto’s van het nieuwe leven kunnen nemen. Eigen fout, want normaal neem ik altijd een reservebatterij mee. Alleen was ik er nu zo honderd procent zeker van dat de batterij in het fototoestel nog maar net opgeladen was dat ik het niet de moeite vond de reservebatterij mee te nemen. Big mistake.

Dit zal me beslist geen tweede keer meer overkomen.

Vandaag verjaart de belangrijkste man in mijn leven! Wat lang geleden begon als een schuchtere vriendschap (schuchter van zijn kant, dan toch 😉 ), groeide na wat jaartjes (en wat omzwervingen van ons allebei) uit tot de beste, mooiste en langste relatie die ik ooit gehad heb.

Thanks baby! Omdat je er altijd voor me bent, omdat je mijn grillen en mijn gezaag nog steeds verdraagt. Omdat je mij nog altijd zo graag ziet. You’re the best!