Het eerste wat me door het hoofd schoot bij het horen van dit nieuws was: opgeruimd staat netjes. Hoewel ik sympathiseer met de Tsjetsjeense zaak, vallen de gruwelijkheden die deze man gepleegd heeft/heeft laten plegen nooit, jamais, never ever goed te praten.

Ongeveer een week geleden, in volle examenstress, had ik voor gisteren (woensdag) een uitstapje naar de Supercity gepland. We zouden met wat vrienden naar X-men, the last stand gaan kijken. Een ideaal après-examen-filmpje: gemakkelijk verhaaltje, wat special effects en een hoop mooie mensen, soms hoeft dat echt niet meer te zijn. Jammer genoeg strooide de […]

Hoewel je mij met de beste wil van de wereld geen festivalliefhebber kan noemen, draag ik toch graag mijn steentje bij aan dit fijne initiatief.

Zijn slecht voor de blokconcentratie. Zaterdagmiddag naar de huwelijksmis geweest, die ik moeilijk kon brossen, want bruid en bruidegom hadden mij gevraagd een stukje voor te lezen in de kerk. En tja, dan nog wat blijven babbelen na de mis, je weet hoe dat gaat. En ‘s avonds natuurlijk naar het huwelijksfeest, want ik laat […]

Bestaat er een betere manier om de week af te sluiten dan met (nog maar eens) een receptie? ‘t Gaat een plezante boel worden. Onze vroegere grote baas gaat met pensioen. Veel volk, veel hoge piefen, veel speeches, veel drank, veel hapjes en een bende zatte collega’s. 😉 ‘k Heb er zin in! Alhoewel ik […]

Deze ochtend in het station van Leuven: hopen gepakte en gezakte jonge mensen die duidelijk geen last meer hadden van examenstress. Benieuwd hoe ze eruit zullen zien als ze terug komen na een paar daagjes camping. 😉

Dood. Gelukkig loopt niet elke verdwijning slecht af. Daarstraks op de braderij in de Nieuwstraat nog gezien hoe een verloren gelopen meisje van een jaar of twee herenigd werd met haar mama. Traantjes van opluchting bij de mama natuurlijk. Het meisje zelf was zich van geen kwaad bewust.

Hoera! Ik mag komende zaterdag voorlezen in de trouwmis van C en M! Hoera! Tot zover deze mededeling van algemeen nut.

Dit stripje deed mij eraan denken hoe lang geleden het is dat ik nog eens écht zorgeloos niks heb gedaan. Ach, nog een jaartje of twee doorbijten. Rust is voor watjes. 😉

Jean Roba heeft mij als kind uren leesplezier bezorgd. Ik weet niet meer hoe vaak ik zijn albums van Bollie en Billie gelezen en herlezen heb, tientallen keren, vermoed ik. Soms heb je niet meer nodig dan een hond, een jongetje en een schildpad om een glimlach op iemands gezicht te toveren.