Gisteren ben ik iets gaan eten met een goeie vriendin van mij die, net als ik, ook geen afscheid van het studentenleven kan nemen. En al gauw zaten we onder het genot van een overheerlijke paëlla en een goed glas sangria jeugdherinneringen op te halen.

Bleek dat mijn vriendin een behoorlijk onstuimige pubertijd beleefd heeft en eigenlijk een beetje een crimineeltje in de dop was. Dit in tegenstelling tot mezelf die tot mijn achttiende eigenlijk een modelkind was. Enfin, je kent het soort wel: braaf opletten in de klas, altijd goeie punten, niet drinken, niet roken, niet geïnteresseerd in de jongens,…

En toen begon ik aan de unief te studeren en toen was het allemaal om zeep. 😉 (Gelukkig rook ik nog steeds niet, een bijzonder wijze beslissing, vind ik zelf.) Met mijn vriendin is het gelukkig allemaal goed gekomen. 😉