Daarnet een telefoongesprek gehad met de mevrouw die ons voor volgend weekend een huisje in Waimes verhuurd. De mevrouw sprak Duits, ik ook, maar met veel haar erop. ‘t Is niet dat ik mijn best niet deed, maar de woordenschat en grammatica van mijn middelbareschool-Duits zat opeens mijlenver weg. En zo gebeurde het dat ik dé klassieker der fouten maakte: “bellen” zeggen ipv “anrufen”. Ik kon wel door de grond zakken toen ik mezelf die beginnersfout hoorde maken. Schaamtelijk.
Duits
Your blog is excellent!
Please, send me the photo of your keyring or a picture and the link of your blog,
I’ll publish in my blog!
Thank you
My email: nicekeyrings@gmail.com
Ach, trek het je niet aan. Je hebt alleen maar gezegd dat je zou blaffen…
😉
Ff serieus: het wordt nog affrontelijker als je op café zit in Duitsland en een vriendin daar keiluid in het Nederlands iets aan het vertellen is in de zin van “en ik maar blazen en blazen en blazen” en dan opeens beseffen dat “blasen” in het Duits wel een héél andere betekenis heeft, inzien waarom die ene kerel constant zat te gluren naar haar en samen zitten giechelen dat het geen naam heeft…
😀