Toen ik daarstraks terug van mijn werk kwam, ben ik rechtstreeks van het station met de bus naar het Sint-Jacobsplein gereden. Om wat notities te kopiëren. Ja, die examens blijven maar dichterbij sluipen en ik kan dat feit jammer genoeg niet blijven negeren.

De terugweg naar ons flatje besloot ik te voet af te leggen om toch nog wat van de laatste zonnestralen mee te pikken. En zo passeerde ik langs de Kruidtuin. Jaren geleden dat ik daar nog binnen geweest ben.

De late lente heeft als gevolg dat de tulpen nu pas in volle bloei staan. Al die kleuren en geuren. Magnifiek. En toen ik daar stond en de kleurenpracht die de natuur (ok, flink geholpen door de mens) mij voorschotelde, in mij opnam, besefte ik dat ik veel te weinig tijd heb om gewoon te genieten van het leven. Het moet altijd maar snelsnelsnel gaan. Ik heb zelfs geen tijd om op mijn gemak door Leuven te slenteren en te genieten van het moois dat de stad mij te bieden heeft. Neen, mijn verplaatsingen moeten altijd zo efficiënt mogelijk van punt A naar punt B gebeuren.

Maar goed, vandaag heb ik toch vijf minuutjes in de Kruidtuin kunnen wandelen. En toen werd ik buitengezet, want ze gingen sluiten…