Beter laat dan nooit, hebben wij vandaag onze kerstboom gezet. (En ja, ik ben er mij van bewust dat kerstmis ondertussen al voorbij is en de zonnewende ook.) Wij zijn luie mensen en ‘t is er dit jaar gewoon niet van gekomen.
Straks (nadat we eerst uitgebreid op restaurant geweest zijn) verwachten we vrienden om het Nieuwe Jaar op gepaste wijze in te halen. En wat is er beter dan een nepboom met gekleurde ballen en lichtjes om als sfeerversterkend element te dienen? 😉
So happy together?
Vanavond hebben mijn vriend en ik een goeie kameraad en studiegenootje van mij uitgenodigd om bij ons te komen dineren. Onze vriend P heeft ervoor gezorgd dat ik, beroepsbrosser dat ik ben, van alle vakken mooi uitgetypte notities heb. En ik vond dat daar wel een kleine tegenprestatie tegenover mocht staan. Wetende dat P tijdens de kerstvakantie helemaal alleen in Leuven zit om te blokken, leek het mij wel leuk om hem uit te nodigen voor een etentje. Deze avond dus.
Aangezien ik helaas ook moet blokken (blanco cursussen, veeeel blanco cursussen), heeft mijn lief vriendje vandaag de dag al winkelend en al kuisend doorgebracht. (Hij verdient echt de titel huisman van het jaar.) Jammer genoeg voelde hij zich deze namiddag opeens niet zo goed. Ok, deze nacht wat slecht geslapen, wat stress gehad tijdens het winkelen, een dutje van een uur of zo en daarna zou het beslist wel beter gaan.
Een kwartier voordat onze gast P zou aankomen, ben ik mijn vriendje dan toch maar uit bed gaan halen, want zelf had hij duidelijk niet veel zin om eruit te komen. Hij zag er niet al te slecht uit, geen probleem, dacht ik dus. Tot aan het voorgerechtje. De Japanse sateetjes hebben hoop en al tien minuten in de maag van mijn vriend rondgezwommen en hebben nu ergens in het afvoersysteem een beter (?) heenkomen gevonden.
Mijn vriendje voelde zich na deze minder prettige ervaring meteen een pak beter, maar opteerde er wijselijk voor om het hoofdgerecht en dessert aan zich voorbij te laten gaan. Wat dus betekende dat P en ik het hoofdgerecht (voor vier personen, aja, want je moet toch altijd zien dat je zeker genoeg hebt) onder ons tweetjes hebben moeten verdelen. Veel te veel, natuurlijk. Echt spijtig, want god weet dat ik maar drie keer in een jaar kook en de curry met struisvogel en groene appel was echt superlekker. Nu, er is nog genoeg over, dus misschien kan hij er morgen nog wat van proeven.
En nu maar duimen dat mijn vriendje morgen weer in topvorm is, want we gaan Nieuwjaar vieren met wat vrienden op restaurant en dan zou het toch wel leuk zijn als hij iets meer gangen binnenhoudt dan vandaag…
Mijn vriend belt net vanuit de Delhaize om te vragen waar de flesjes citroensap staan. 
Filmpje voor tijdens de blokpauzes.
Klinkt me verschrikkelijk vertrouwd in de oren… Vooral als ik dikke cursussen waar geen einde aan schijnt te komen, moet blokken.
Net slecht nieuws gekregen. Een goeie vriendin van mij (ik heb haar leren kennen op mijn vorig werk) is momenteel zeven maanden zwanger. Helaas is bij een routinecontrole gebleken dat de baby veel te licht is. De kans is reëel dat er iets serieus mis is met de baby en dat deze te vroeg geboren zal worden. Mijn vriendin V is dadelijk opgenomen in het ziekenhuis waar ze momenteel voortdurend onder observatie gehouden wordt.
Ik ben er echt niet goed van. V is zo’n door en door goed meisje. Altijd vriendelijk, altijd goed geluimd, nooit een slecht woord uit haar mond gehoord. Haar eerste zwangerschap was een buitenbaarmoederlijke zwangerschap die haar ei zo na het leven gekost heeft. Gelukkig is ze daarna snel weer zwanger geworden en bevallen van een wolk van een dochter. En nu is ze zwanger van haar tweede kindje…
En dan gaat er vanalles door je hoofd. Wat als de baby zwaar gehandicapt is? Wat als de baby de geboorte niet overleeft? Een zwangerschap hoort een blijde gebeurtenis te zijn, maar er kan helaas ook zoveel mis gaan. Het frustreert me dat ik niet meer kan doen dan mijn vriendin en haar man veel sterkte wensen. Verder zal het nu bang afwachten worden tot de geboorte.
Geen prettige feesten voor dit jonge gezinnetje.
De eerste Galileo satelliet is vannacht gelanceerd. Watch out, GPS!
Een miezerig dun laagje, hier in Leuven, maar desalniettemin: Sneeuw!
Vernietigde een onstuitbare vloedgolf duizenden mensenlevens. Laten we tijdens de herdenking van deze verschrikkelijke ramp ook die andere slachtoffers van natuurgeweld niet uit het oog verliezen.