Helaas, helaas, hoe het kwam, weet ik niet. Maar de eerste nacht in ons appartement in Barcelona bracht ik bijna volledig door op het toilet en dit op verschillende manieren… Een voedselvergiftiging, naar alle waarschijnlijkheid. Al was het mij niet meteen duidelijk welk voedsel tot dit resultaat geleid zou hebben. Per slot van rekening hadden we allemaal van de tapas de avond voordien gegeten en was ik de enige die ziek was. Misschien de carpaccio bij Amo? Ik hoopte alleszins dat het geen buikgriep was, want dat zou een dikke streep door mijn rekening zijn.

De echte oorzaak van mijn onfortuinlijke nacht zal ik waarschijnlijk nooit kennen. Feit is dat ik mij ‘s ochtends als een slappe vaatdoek voelde en ik het echt niet zag zitten om samen met onze vrienden gezellig te gaan ontbijten. Ik stuurde mijn vriend de kamer uit om het onprettige nieuws over te maken aan onze vrienden en maakte van de gelegenheid gebruik om nog wat te slapen. Gelukkig had ik pas om 11u tickets gereserveerd voor de Sagrada Família, omdat ik in mijn planning ermee rekening gehouden had dat we de eerste dag eventueel inkopen moesten doen voor het ontbijt.

Gezien de omstandigheden sloeg ik het ontbijt wijselijk over. Rond 10.20u vertrokken mijn vriend en ik te voet richting de Sagrada Família om ons daar te voegen bij onze vrienden (toch handig, dat locatie delen via googlemaps). Het was een schitterend zonnige dag en de zonnestralen op mijn gezicht deden deugd. Ik hoopte dat het ergste leed achter de rug was en ik verder ongestoord van deze dag zou kunnen genieten.

En ja, de Sagrada Família had serieuze vorderingen gemaakt ten opzichte van de vorige keer dat ik er was. Blijft wat mij betreft één van de meest indrukwekkende bouwsels die ik al ooit bezocht. Een droom van een waanzinnige getalenteerd kunstenaar uitgevoerd in steen. Jammer genoeg wilde de audioguide toepassing niet echt goed werken. Dus gaven we het al snel op om naar de uitleg te luisteren en genoten we gewoon van al het moois rondom ons. Jammer dat het door de alom gekende omstandigheden niet mogelijk was om de torens te beklimmen.

Na ons bezoek aan de Sagrada Família wandelden we naar Park Guëll. Toch goed drie kwartier wandelen vanaf de Sagrada Família. Onderweg vonden we een plekje om te lunchen op een zonnig terras op een straathoek. Mijn vriendin was zo vriendelijk om mij wat motilium aan te bieden, kwestie van accidenten onderweg te vermijden. Ik bestelde een bikini (getoast brood met kaas en hesp). Ik voelde mijn ingewanden wat protesteren, maar dankzij de motilium bleef alles zitten waar het hoorde. Succes!

Na een stevige klimpartij (die laatste straten waren nog altijd even steil als in mijn herinnering) bereikten we Park Guëll, waar het bijzonder rustig was. Zo’n pandemie heeft het voordeel dat het aantal toeristen op dit soort toplocaties stevig is afgenomen en je dus in uitzonderlijke omstandigheden van al dat moois kan genieten.

We wandelden op ons gemak door het park, organiseerden hier en daar een kleine fotoshoot en genoten van de mooie uitzichten. Wel jammer dat de mozaïekbankjes op de terrassen gedeeltelijk afgesloten waren wegens beschadigd. In het Casa del Guarda bezochten we een kleine tentoonstelling die meer achtergrond gaf bij de architectuur van Gaudí.

Na ons bezoek aan het bekendste park van Barcelona wandelden we langs de Carrer Gran de Gràcia en de Passeig de Gràcia naar de Plaça de Catalunya, het kloppende hart van Barcelona. Op het plein stonden tientallen actievoerders te protesteren tegen Putin en zijn waanzinnige oorlog in Oekraïne. Verder was ik duidelijk vergeten dat dit plein werkelijk vergeven is van de duiven.

Om 18.45u had ik een tafel gereserveerd bij Tablao Flamenco Cordobés, dus we hadden nog wat tijd om de Ramblas en omgeving te verkennen. We liepen ook even naar de Mercat de la Boqueria, omdat ik een fan ben van de levendige sfeer daar. Onze vrienden kochten wat jamón om te proeven. Ik besloot mezelf nog wat te sparen voor het avondmaal. Vervolgens lasten we een koffiepauze in (sommige mensen hebben nu eenmaal cafeïne nodig om de dag door te komen). Ik hield het wijselijk bij een camilletheetje.

Stipt op tijd meldden we ons aan bij Tablao Flamenco Cordobés. We werden meteen naar boven geleid. Onze tafel was mooi gedekt en voorzien van een fles witte en een fles rode wijn. Spijtig dat mijn maag-darmsysteem nog altijd niet optimaal aanvoelde, want de wijn was inbegrepen in de maaltijd. Ik nam braaf opnieuw een motilium in en nipte voorzichtig van een glas witte wijn. Het buffet was kwalitatief beter dan verwacht en het smaakte me zelfs. Een goed teken!

Na het diner volgde het hoogtepunt van de dag: een live flamencovoorstelling. Alle toeschouwers zaten in een klein zaaltje en onze tafel bevond zich letterlijk op een meter van het podium. Het optreden met live muziek en passionele flamencodansers was echt fenomenaal, maar we hadden geen van allen verwacht dat het decibelniveau zo hoog zou liggen. In de kleine tonvormige ruimte viel er niet te ontsnappen aan het luide geroffel van de schoenen van het dansers op het houten podium. Het was zó luid dat ik sommige mensen hun oren zag dichthouden.

Alleszins, een zeer bijzondere ervaring die ons nog lang zal bijblijven. Na de voorstelling keerden we terug naar het appartement, speelden nog wat spelletjes en kroop ik vroeg in bed, in de hoop morgen volledig hersteld te zijn.