FTI Arts & Science parcours in STUK

Aangezien mijn vriend dit weekend in Genève was, had ik het rijk voor mij alleen. Dé ideale gelegenheid om het FTI Arts & Science parcours in het STUK mee te pikken.

Ik startte mijn bezoek met de installatie van Ugo Dehaes: dansende robots die via AI hun danskunsten steeds verfijnden. Het was tof dat je de robots zelf kon aanraken om hen dansjes te leren, maar echt onder de indruk was ik niet. Misschien had ik later op de avond nog eens moeten terug gaan om te kijken of hun danskunsten er al op vooruit gegaan waren.

Het werk van Mika Oki kon me veel meer bekoren. Als toeschouwers mochten we ons scharen rond een projectie die ons door een betoverend landschap van klank en licht wist te voeren.

De postbus om je toekomstige zelf een brief te sturen, liet ik links liggen. Het ligt wellicht aan mij, maar echt origineel of vernieuwend kan je dit toch niet noemen?

De laatste voorstelling die ik meepikte was die van Ohme & Roméo Poirier. Het idee om de kleuren en klanken van microscopische materie uit te vergroten, vond ik erg origineel. En het geheel was ook mooie om naar te kijken (iets minder om te aanhoren), maar na een kwartier had ik het wel gezien. Deze voorstelling had voor mij gerust met de helft ingekort kunnen worden.

Al bij al vond ik dit een vrij teleurstellende ervaring. Er was geen enkele performance die mij van mijn sokken wist te blazen. Maar misschien lagen mijn verwachtingen gewoon te hoog?

De lente is in zicht!

EINDELIJK!

Een avond bij Lento in Hasselt

Gisterenavond had ik afgesproken met een kameraad om samen iets te gaan eten in zijn thuisstad Hasselt. Helaas waren de treingoden mij niet echt gunstig gezind en arriveerde ik met een stevige vertraging. Gelukkig met nog net genoeg marge om stipt om 20.15u in restaurant Lento te zijn.

We hadden al eerder gedineerd in restaurant Lento, dus ik wist waaraan ik me kon verwachten bij dit veganistische restaurant. En jawel, de gerechten waren even verzorgd, origineel en lekker als ik mij herinnerde. Alleen had ik een gang meer moeten bestellen. Het viergangenmenu was net iets te weinig voor mij. Alhoewel de bediening vriendelijk was, waren ze niet echt aandachtig voor de noden van de klanten. Een restaurant waar een ober niet vraagt of je nog iets wil drinken, terwijl je glas duidelijk leeg is, nog niet vaak meegemaakt. Het kostte me zelfs de nodige moeite om een flesje kombucha te bestellen. Vreemd.

Appetizer:

Koningoesterzwam, leche de tigre, granny smith, zeevenkel, zeewierkaviaar:

Knolselder, truffel, hazelnoot, pink lady, kappertjes:

Biet Wellington, vadouvan, framboos, snijbiet:

Kombucha!

Citroensorbet, limoncello, spumante, peper:

We hadden alleszins meer dan genoeg stof om bij te praten, want het was alweer veel te lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden. Dus namen we in het station van Hasselt afscheid met de belofte ditmaal geen jaar te wachten om een nieuwe afspraak vast te leggen.

MIX wrap up

Toen ik deze ochtend wakker werd na een bijzonder verkwikkende nachtrust, merkte ik dat er talrijke ongelezen berichten in whatsapp op mij stonden te wachten. Blijkbaar was deze nacht ergens om vier uur het brandalarm afgegaan, wat (begrijpelijk) voor heel wat commotie gezorgd had. Ik had echter helemaal niks gehoord en had los door dat alarm heen geslapen. Nu is het wel zo dat ik met mijn oortjes in slaap (het helpt mij om in slaap te vallen als ik ergens naar luister, een gewoonte die ik aangekweekt heb toen ik in Genève last van slapeloosheid had), wat misschien verklaart waarom ik niet ben wakker geworden. Al een geluk dat het vals alarm was of ik had het misschien niet meer kunnen navertellen.

Iedereen zag er deze ochtend aan het ontbijt dus beduidend minder fris uit dan gisteren na een onderbroken nacht. 😉

De tweede en laatste dag van onze conferentie was een laaiend succes. Niets dan positieve feedback ontvangen. Over de vlekkeloze organisatie, het respecteren van de timing, de prachtige locatie, het uitstekende eten, de boeiende high level sprekers en de interessante onderwerpen. Een succes over de ganse lijn, zou ik durven zeggen.

En ja, het lunchbuffet was zo mogelijk nog lekkerder dan gisteren. Alleen was het jammer dat er duidelijk een aantal deelnemers afgehaakt hadden vandaag, waardoor er merkbaar minder volk was als op onze eerste dag. De vloek van gratis events, vrees ik.

We sloten de dag af met een receptie en heerlijk verse groentjes als hapje. Een ideale afsluiter van een geslaagde tweedaagse.

Na de collega’s geholpen te hebben met de opruim, vertrok ik met twee andere collega’s richting station van Bosvoorde. Jammer genoeg bleek de wandeling uitdagender dan gehoopt. De heenweg was goed meegevallen, maar de terugweg bleek vals plat te zijn en mijn twee vermoeide collega’s vonden dat klimmen niet zo leuk. Ik kreeg dus twee beteuterde gezichten te zien. Maar goed, we overleefden het en eens we op de trein naar Brussel-Noord zaten, was het ergste leed geleden. Niets wat een goede nachtrust niet kan remediëren!

Eerste MIX conferentiedag

De dag begonnen met een uitstekend hotelontbijtje. Kwestie van voldoende energie te hebben voor de rest van de dag.

Na het ontbijt woonde ik de openingsspeeches bij om mij vervolgens terug naar mijn hotelkamer te begeven voor twee digitale vergaderingen die de ganse voormiddag in beslag namen.

Gelukkig was er nog meer dan genoeg over van het riante en zeer lekkere lunchbuffet om mijn honger te stillen en kon ik in de namiddag wel de rest van het programma meepikken.

De eerste dag van de conferentie eindigde om 17u. Wat maakte dat we nog een kleine twee uur hadden om ons te ontspannen in de wellness van het hotel alvorens ons naar het netwerkdiner te begeven dat startte om 19u. Het voelde initieel een beetje onwennig aan om in badpak tussen mijn collega’s in de sauna en hammam te zitten, maar daar zette ik me snel over. Het deed mijn lichaam deugd om even te ontspannen en wat te bekomen van een bijzonder druk voorjaar op het werk. Ik trok zelfs een paar baantjes in het openluchtzwembad, waardoor ik me natuurlijk kapot moest haasten om op tijd klaar te geraken voor het netwerkdiner en ik met nat haar aan het aperitief begon. Oh well, er zijn ergere dingen op de wereld.

Het eten was werkelijk fenomenaal en de bediening was erg royaal met de wijn. Iets té royaal, want toen ze de borden kwamen afruimen stootte één van de obers een glas rode wijn om, waarvan de inhoud helaas integraal op mijn blauw kleedje terecht kwam. De bediening reageerde bliksemsnel en voordat ik er erg in had stond één van de obers een gans zoutvat over mij uit te kieperen. En zo bracht ik de rest van de avond door marinerend in een zoutbadje met rode wijn. 😉 Maar: het snelle ingrijpen had duidelijk effect, want toen ik ‘s avonds na het diner mijn kleedje onder douche uitwaste, bleek de vlek volledig verdwenen te zijn. Oef!

MIX en FOX in Brussel

Na mijn uitstapje naar Dendermonde deze voormiddag keerde ik terug naar Leuven om in de namiddag thuis te werken. Na wat onverwachte telefoontjes en teams-vergaderingen pakte ik in zeven haasten mijn koffer bij elkaar om op de trein naar Bosvoorde te springen voor onze conferentie-tweedaagse in MIX Brussels. Van het station van Bosvoorde was het een klein half uurtje te voet wandelen naar het fabuleus gerenoveerde voormalige hoofdkantoor van verzekeraar Royale Belge. Wat een architecturaal pareltje in de groene rand van Brussel!

Ik trof mijn hard werkende collega’s in de lobby, druk bezig met last minute wijzigingen aan het programma omdat een aantal sprekers moesten afhaken wegens ziekte. Gelukkig weten mijn collega’s van wanten en slaagden ze er op een recordtempo in om waardige vervangers te vinden. Knap werk!

Na het inchecken begaf ik mezelf onmiddellijk naar mijn kamer om nog wat verder te werken. Het interieur van de kamer was erg bijzonder en ik begreep de architecturale keuzes die gemaakt zijn, maar eerlijk, de inrichting was niet echt mijn ding. En al zeker geen fan van dat rare, lelijke lampje op de bureau en de onverplaatsbare FM-radio die gigantisch hard in de weg stond.

Rond een uur of zeven verkenden mijn collega’s en ik de aula die morgen een hoofdrol zal spelen tijdens onze conferentie en vervolgens verorberden we een snel avondmaal in de Fox Food Market. Ik ging voor takoyaki en okonomiyaki. Lekker, maar beide gerechten werden veel te lauw geserveerd. Die takoyaki balletjes moeten normaal zo heet zijn dat je het risico loopt je tong te verbranden.

Na het eten bleef er niemand plakken. Kwestie van onze energie voor morgen op te sparen!

Lancering van FAAM in Dendermonde

Deze ochtend spoorde ik naar Dendermonde. Ik moest het even opzoeken, maar het was dus wel degelijk van augustus 2015 geleden dat ik nog eens in Dendermonde was en de herinneringen aan dat bezoek waren duidelijk vervaagd.

Ik genoot alvast van de wandeling van het station naar het stadhuis van Dendermonde, waar de lancering van het allereerste Vlaamse Virtuele museum zou plaatsvinden en tegelijkertijd de nieuwe naam zou onthuld worden. Alhoewel mijn collega’s de naam al kenden, had ik er bewust voor gekozen om te wachten tot het moment van de grote onthulling. Dus ik was erg nieuwsgierig.

De lancering verliep vlekkeloos en het nieuwe museum kreeg de klinkende naam: FAAM. De talrijk aanwezige pers deed hun best om het nieuws zo snel mogelijk wereldkundig te maken, terwijl wij samen met de VIP’s een kijkje gingen nemen in het Vleeshuismuseum dat onderdak biedt aan het skelet van een wolharige mammoet. De ontdekker van de schedel van de mammoet was eveneens aanwezig op de voorstelling van het museum en je zag hem bij elk interview meer en meer stralen. Tot mijn grote scha en schande moet ik toegeven dat ik tot voor kort zelfs niet op de hoogte was van het feit dat Dendermonde zo’n fantastische archeologische vondst bezit. Dus: gaat dat zeker zien!

Nadat het officiële gedeelte achter de rug was, vulden we onze magen met heerlijke broodjes in het stadhuis. Spijtig genoeg was er iets mis gegaan met de uitnodigingen voor de lancering en hadden een aantal belangrijke stakeholders geen uitnodiging gekregen voor dit belangrijk evenement. Spijtig, maar dat maken we op een later moment goed. Meer broodjes voor ons. 😉

Verjaardagsfeestje van mijn petekindje

Gisteren waren mijn vriend en ik uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van mijn petekindje. Voor de gelegenheid had de papa van mijn petekindje huisgemaakte kipkebap gemaakt in zijn Kamadobarbecue. Een behoorlijk indrukwekkend proces dat ik graag van dichtbij volgde. Alleen bleef er nadat al de hongerige kinderen en andere gasten gegeten hadden niet meer zo heel veel over voor mijn vriend en mezelf. Waardoor ik onvoldoende eten in mijn maag had om een tegengewicht te bieden aan de lekkere witte wijn en ik een bijzonder jolige avond tegemoet ging. 😉

Gelukkig was er een uitgebreid dessertbuffet en konden we nadat een aantal gasten vertrokken waren nog even gezellig buiten rond de vuurschaal zitten, waarbij mijn petekindje en zijn broertje zich te goed deden aan marshmallows.

We eindigden de avond onder ons zessen (mijn petekindje, zijn broertje, zijn ouders, mijn vriend en ik) met een spelletje Exploding Kittens. Ik had mijn petekindje naast een financiële bijdrage voor zijn metaaldetector de uitbreiding Barking Kittens cadeau gedaan. Ben er zeker van dat er in de toekomst nog veel partijtjes zullen volgen!

Partneravond in het Concertgebouw Brugge

Deze avond spoorde ik na het werk naar Brugge. Ik was immers uitgenodigd voor de partneravond van het Concertgebouw. En ja, ik had even getwijfeld of dat wel een goed idee was, want het is momenteel razend druk op het werk en ik denk niet dat ik al ooit zoveel overuren geklopt heb, maar hey, netwerken is belangrijk en het was van de Ultimas in 2020 geleden dat ik nog eens het Concertgebouw had bezocht.

En jawel, ik heb me deze beslissing niet beklaagd. We kregen een heel interessant programma voorgeschoteld met een pianoconcert op het podium van het grote concertzaal, een zeer bijzondere voorstelling in wording die gebruik maakte van AI en VR en een gesprek met een aantal belangrijke partners in de kamermuziekzaal. De avond was echt opgevat als een wandeling door het gebouw. Een fijn concept dat het makkelijk maakte om een praatje te slaan met de andere partners.

We eindigden de avond in Forum 6, waar we konden genieten van heus avondmaal met koude voorgerechtjes en warme hoofdgerechten. Ik kwam aan een zeer toffe statafel terecht met een aantal mensen met wie het meteen klikte. Het was zo tof dat ik te lang bleef kletsen en daardoor geen tijd meer had om naar het toilet te gaan en letterlijk moest rennen om de trein van 21.58u van Brugge naar Leuven te halen. Gelukkig vond ik één proper toilet in de trein waar ik mijn blaas kon ledigen. Volgende keer toch iets minder op het nippertje vertrekken.

Da Capo – Circus Ronaldo

Toen ik zaterdag een berichtje van een collega kreeg of ik zin had om met haar partner en dochter mee te gaan naar de nieuwste voorstelling van Circus Ronaldo, zei ik meteen ja. Ik ben al jaren een grote fan van circus en Circus Ronaldo mag zich wat mij betreft gerust een stukje Belgisch erfgoed noemen.

De voorstelling ‘Da Capo’ vertelt de familiegeschiedenis van deze beroemde circusfamilie en begint bij het verhaal van de kleine Adolph, die in 1842 op zijn 15 jaar wegliep met het circus. Een boeiend parcours waarin liefde, oorlog, toeval en natuurlijk de passie voor het circus de revue passeren. Heel bijzonder: vandaag doet de zevende generatie na Adolph haar intrede in de piste van Circus Ronaldo. Laat ons hopen dat er nog vele generaties zullen volgen om de traditie verder te zetten.

De dochter van mijn collega keek alleszins haar ogen uit, al waren sommige stukken een beetje te heftig voor haar gevoelig zieltje. Gelukkig hadden de mama’s een koptelefoon meegenomen om haar oren af te schermen van het soms stevige geluid. Ik ben er zeker van dat de dochter na deze voorstelling met heel wat vragen zal zitten, want ik vond het best een emotioneel verhaal over goede én slechte tijden. Al pikt een kind natuurlijk andere dingen uit zo’n voorstelling dan een volwassen toeschouwer. Ik vond het alleszins prachtig. Een dikke aanrader!

Yet Another Blog

Life on my side